Media Transmisyjne: Skrętka Miedziana, Światłowód i Wi-Fi

Skrętka Miedziana

Skrętka miedziana, znana również jako kabel skrętki, jest jednym z najstarszych i najbardziej rozpowszechnionych mediów transmisyjnych wykorzystywanych w sieciach komputerowych oraz telekomunikacyjnych. Jest to technologia, która bazuje na przesyłaniu sygnałów elektrycznych za pośrednictwem przewodów miedzianych, które są skręcone w parach. Skrętka miedziana jest szeroko stosowana w lokalnych sieciach komputerowych (LAN), systemach telefonicznych, a także w niektórych rodzajach transmisji telewizyjnej.

Skrętka miedziana dzieli się na dwa główne typy: UTP (Unshielded Twisted Pair) oraz STP (Shielded Twisted Pair). W skrętce UTP przewody są skręcone razem bez dodatkowej ochrony, co czyni ją tańszym rozwiązaniem, ale mniej odpornym na zakłócenia elektromagnetyczne. Z kolei skrętka STP jest wyposażona w dodatkową osłonę, która zapewnia lepszą ochronę przed zakłóceniami, co jest szczególnie istotne w środowiskach o dużym poziomie zakłóceń elektromagnetycznych, takich jak w pobliżu urządzeń elektrycznych.

Skrętka miedziana jest powszechnie używana w sieciach Ethernet, które są podstawowym standardem dla połączeń lokalnych w biurach i domach. Standardy Ethernet, takie jak 10BASE-T, 100BASE-TX i 1000BASE-T, są oparte na skrętce miedzianej i oferują różne prędkości transmisji, od 10 Mbps do 1 Gbps. Skrętka miedziana ma swoje ograniczenia, takie jak maksymalna długość kabla wynosząca zazwyczaj 100 metrów, co może ograniczać jej użycie w większych sieciach.

Mimo swoich ograniczeń, skrętka miedziana pozostaje bardzo popularnym medium transmisyjnym ze względu na swoje koszty, łatwość instalacji oraz wystarczającą wydajność dla wielu zastosowań w codziennym użytkowaniu.

Skrętka miedziana - Obraz 1 Skrętka miedziana - Obraz 2 Skrętka miedziana - Obraz 3

Światłowód

Kabel światłowodowy jest nowoczesnym medium transmisyjnym, które umożliwia przesyłanie danych za pomocą światła. Składa się z cienkich włókien optycznych wykonanych ze szkła lub plastiku, które prowadzą impulsy świetlne. Światłowody oferują wyjątkowe właściwości transmisyjne, takie jak bardzo wysoką przepustowość, niskie straty sygnału i odporność na zakłócenia elektromagnetyczne.

Włókna światłowodowe dzielą się na dwa główne typy: jednomodowe i wielomodowe. Światłowody jednomodowe mają bardzo małą średnicę rdzenia i są używane do długodystansowych połączeń, takich jak transmisja danych między miastami czy krajami. Dzięki bardzo niskim stratom sygnału mogą transmitować dane na znaczne odległości, często przekraczające 100 kilometrów, bez potrzeby stosowania wzmacniaczy sygnału.

Światłowody wielomodowe mają większą średnicę rdzenia i są przeznaczone do krótszych odległości, takich jak lokalne sieci komputerowe i połączenia w obrębie budynków. Przesyłają wiele modów (czyli ścieżek świetlnych) jednocześnie, co pozwala na większą przepustowość, ale na krótszych dystansach w porównaniu do włókien jednomodowych.

Dzięki swoim właściwościom, światłowody znalazły szerokie zastosowanie w telekomunikacji, internecie, a także w systemach przesyłowych, takich jak sieci dostępu do internetu i systemy transmisji danych dla operatorów telekomunikacyjnych. Wysoka przepustowość i niskie straty sygnału sprawiają, że światłowody są idealnym rozwiązaniem dla współczesnych potrzeb komunikacyjnych, które wymagają dużych prędkości i niezawodności.

Jak działa światłowód Budowa światłowodu

Wi-Fi

Wi-Fi to technologia bezprzewodowa, która pozwala na przesyłanie danych za pomocą fal radiowych. Wi-Fi jest szeroko stosowane w sieciach lokalnych (LAN) do zapewnienia dostępu do internetu i sieci lokalnych bez potrzeby korzystania z kabli. Dzięki swojej mobilności i wygodzie, Wi-Fi jest niezwykle popularne w domach, biurach, kawiarniach oraz w miejscach publicznych.

Technologia Wi-Fi opiera się na standardach określonych przez IEEE 802.11. W ciągu lat pojawiło się wiele wersji standardu, z których każda wprowadzała usprawnienia w zakresie prędkości, zasięgu i efektywności. Do najważniejszych standardów należą:

  • 802.11b – jeden z pierwszych standardów, oferujący prędkość do 11 Mbps i działający w paśmie 2.4 GHz.
  • 802.11g – wprowadził prędkości do 54 Mbps, również działając w paśmie 2.4 GHz.
  • 802.11n – wprowadził wsparcie dla technologii MIMO (Multiple Input Multiple Output) i osiągnął prędkości do 600 Mbps, pracując zarówno w pasmach 2.4 GHz, jak i 5 GHz.
  • 802.11ac – znany również jako Wi-Fi 5, zapewnia prędkości do 3.5 Gbps i działa głównie w paśmie 5 GHz.
  • 802.11ax – znany jako Wi-Fi 6, oferuje jeszcze wyższe prędkości, większą efektywność i lepszą obsługę wielu urządzeń w jednym punkcie dostępowym.

Jednym z głównych atutów Wi-Fi jest jego mobilność – użytkownicy mogą przemieszczać się w obrębie zasięgu sieci bez konieczności podłączania kabli. Technologia ta jest również bardzo łatwa w instalacji i konfiguracji, co sprawia, że jest szeroko stosowana w różnych środowiskach, od domów po biura i publiczne miejsca.

Mimo wielu zalet, Wi-Fi ma również swoje wady. Sygnalizacje radiowe mogą być zakłócane przez przeszkody fizyczne, takie jak ściany, oraz przez inne urządzenia pracujące w tym samym paśmie częstotliwości. Może to prowadzić do zmniejszenia zasięgu i prędkości połączenia, szczególnie w zatłoczonych środowiskach, gdzie wiele sieci może współdz